In een overvolle en overprikkelde wereld lijkt het steeds moeilijker de taal van het hart te spreken met elkaar.  

Er is ongelooflijk veel wat mensen bezighoudt en daar is ook een bepaalde uitdrukking voor uitgevonden: ‘Ik sta altijd aan!’ Een meisje verwoordde het als volgt: ‘Ik voel me soms zo ongelukkig en misplaatst in deze wereld. Ik heb soms het gevoel dat ik er niet echt deel van uitmaak. Er zijn zoveel mensen, zoveel gedoe, zoveel nutteloze zooi… Ik weet echt niet goed wat ik hier doe. Het lijkt wel of heel veel dingen langs mij heen gaan, alsof heel veel mensen iets weten wat ik niet weet (of andersom), alsof andere mensen deze wereld snappen en normaal vinden, en ik niet. Er gebeurt in mijn hoofd veel meer dan in het echt. Ik vind het frustrerend dat ik in mijn hoofd altijd alleen ben, dat ik dingen eerst moet verwoorden voordat iemand anders het kan begrijpen.’ 

Veelheid smoort het verlangen naar een nieuw en ander leven.

2 Tim 1: 9

Veel mensen hebben een vol hoofd, zoals zij dat zeggen. En die veelheid smoort het verlangen naar een nieuw en ander leven. Maakt dat zelfs ondenkbaar.  

Het volgende is illustratief in dit verband. Een veilingmeester had een oude, gehavende en bekraste viool in de aanbieding. Hij vond het eigenlijk niet de moeite waard om veel tijd te besteden aan de verkoop van het oude ding, maar hij hield hem toch met een glimlach omhoog. ‘Wat biedt u? Wie doet er een openingsbod?’ En vervolgens werden schamele bedragen genoemd van twee, drie dollar. Totdat van achter uit de zaal een oude, grijze man naar voren kwam lopen die de strijkstok pakte, het stof van de viool veegde en de loszittende snaren vastdraaide. Toen speelde hij een melodie zo puur en zo lieflijk dat het leek alsof de engelen zongen. In de zaal werd het muisstil. 

Toen de muziek ophield, vroeg de veilingmeester met zachte stem: ‘Wat hoor ik? Wie biedt er wat voor deze oude viool?’ En weet je? Uiteindelijk werd de viool niet voor drie maar voor drieduizend dollar verkocht. De mensen juichten en joelden, terwijl sommigen riepen: ‘We begrijpen het niet! Waarom is de viool nu opeens veel meer waard?’ 

Het antwoord kwam snel en was eenvoudig: ‘Door de hand van de meester!’ 

Ik hoop zo dat jij de rust en de ruimte weet te vinden om je te laten aanraken door de hand van onze Meester. Dan zul je je verbazing niet op kunnen. In Jezus spreekt God je aan bij je eigen naam en met een persoonlijk gebod. Hij neemt je niet onpersoonlijk in dienst als arbeider of functionaris. Als je zijn oproep beantwoordt, zul je een prachtig geluid voortbrengen!