Els van Dijk
12 maanden geleden
Gods gedachten over ons zijn zoveel dat ik ze niet kan tellen.
In deze tijd is er sprake van forse mentale problematiek onder mensen. De maximale vrijheid die je nu als individu krijgt, klinkt misschien wel als muziek in de oren, maar heeft ook een keerzijde. Het belang van (zelf!) te moeten slagen in dit leven weerklinkt eindeloos. Ik zie ook paniek omdat mensen het gevoel hebben dat ze overweldigd worden door alles om hen heen, angst, omdat ze denken dat ze de wereld niet doorzien, angst om buiten de boot te vallen, De existentiële angst ook dat ze niet zullen voldoen aan de torenhoge verwachtingen van anderen. En ja, van het loeren in de spiegels van deze wereld en met name die van sociale media word je niet vrolijk. Die kanalen planten talloze zaadjes van minderwaardigheidsgevoelens.
In de vele ontmoetingen die ik met allerlei groepen mag hebben, daag ik iedereen uit in een andere spiegel te kijken. Die van Gods gedachten. Wat denk je van psalm 147 waarin staat dat God de talloze sterren bij name kent? Dan geldt dat toch zeker ook voor elk mens dat Hij geschapen heeft? Als je dan ook nog bedenkt dat het totale aantal sterren in het universum groter is dan alle zandkorrels op alle stranden van de planeet aarde! Hoe overweldigend is dat! Ik mag graag strandwandelingen maken. Zoveel zand en dan alleen nog maar in de kilometers die ik gelopen heb. Toch niet voor te stellen dat er meer sterren zijn dan alle zandkorrels op de aarde!
Over die zandkorrels lees ik dan ook weer iets bijzonders in de Bijbel, namelijk in psalm 139. Daar staat iets geschreven over de kostbare gedachten van God over ons, die als je ze zou tellen, talrijker zijn dan de korrels zand. En dan hebben we ook nog psalm 40. Daar lees ik dat Gods gedachten over ons zó machtig veel zijn dat ik ze niet kan tellen. Wat is het toch indrukwekkend allemaal! Nee, we hoeven het niet alleen te doen in dit leven. We zijn onder de voortdurende aandacht van onze God en door Hem gekend, gezien en gedragen.