4 minuten

Nog nooit heb ik zoveel huwelijken ingezegend als het afgelopen jaar, deels doordat de pandemie leidde tot uitstel van bruiloften. Maar hoe vaak ik ook twee geliefden in de echt verbind, het blijft altijd een voorrecht, omdat je als voorganger even onderdeel bent van echte vreugde. Dat valt me steeds weer op: de vreugde en vrolijkheid die er heerst op een bruiloft en die ook de viering en inzegening in de kerk tot een vreugdevol gebeuren maakt.  

Tijdens een van de huwelijksdiensten lazen we het verhaal van de bruiloft te Kana (Johannes 2:1-11) en herinnerde ik me een passage uit de roman De gebroeders Karamazov van de Russische schrijver Fjodor Dostojevski, waar de jongste broer, Aljosja, tijdens de nachtwake voor zijn geliefde overleden starets Zosima, dit bijbelverhaal hoort lezen. Half dromend bedenkt hij zich dat de eerste keer dat Christus een wonder deed, zijn hart niet naar het leed maar naar de vreugde van de mensen uitging. Jezus’ eerste wonder zorgde op een bruiloft voor wijn, die volgens de Bijbel het hart van de mensen verheugt. Zijn eerste goddelijke teken toonde niet de God die zich bekommert om zieken, zondaren, bezetenen en armen, maar de God die zich druk maakt om wijn en feestvreugde. 

De God die zich druk maakt om wijn en feestvreugde.

Lezen: Johannes 2:11

Het lijkt wel of Jezus telkens opnieuw te gast is op een bruiloft om, net als ooit in Kana, te zorgen voor onbekommerde vrolijkheid en vreugde. Hoe serieus een huwelijk ook is en hoezeer het leed en de lasten van het leven aanwezig kunnen zijn, toch valt dat in het niet vergeleken bij de heerlijkheid van de oprechte liefde van twee mensen en de vrienden en familie die met hen vrolijk zijn. Een bruiloft is licht — in twee betekenissen: mensen stralen altijd (een beetje) en het leven voelt niet zwaar, maar licht, als een vrolijk veertje dat door lucht dwarrelt. 

Leven vind ik best een opgave en geloven maakt het voor mij lang niet altijd lichter. Bovendien zijn onze tijden nu ook niet echt vrolijk te noemen. Daarbij komt dat ik vroeger vaak gewaarschuwd ben tegen een lichte kerk en een licht geloof. En er is ook zoiets als ‘de ondraaglijke lichtheid van het bestaan’, als je maar een beetje oppervlakkig en ijdel leeft. Dat pleit allemaal voor ernst en diepgang. Maar gelukkig verschijnt Jezus af en toe op een bruiloft om ons even te laten weten dat het leven ook licht is en dat Gods hart ook uitgaat naar de vreugde van zijn kinderen.