3 minuten

Daar stond ik dan, op mijn blote voeten in het gras, met mijn blik omhoog gericht naar de boomtoppen en strakblauwe lucht. Ik zuchtte het wanhopige en machteloze gevoel naar de hemel. Je moet weten dat ik niet zo goed ben in wachten. En ook niet in overgave. Ik houd graag de regie over mijn leven. De gevolgen van corona hakten er dan ook flink in. Thuiswerken, opgesloten zitten, plannen die niet door konden gaan. Verhalen over lijdende mensen ver weg en dichtbij en geen idee hoe ik, als bevoorrecht mens in lockdown, voor hen van betekenis kon zijn. Gelukkig zijn er psalmen die taal geven aan zulke diepmenselijke gevoelens. Neem bijvoorbeeld psalm 22, een kreet vanuit ellende. Verrassend hoe God in deze psalm vergeleken wordt met een vroedvrouw. 

Het beeld van een zwangerschap en bevalling komt regelmatig voor in de Bijbel. Het bekendste voorbeeld is wellicht dat van Paulus in Romeinen 8, waar hij schrijft dat de hele schepping als in barensweeën zucht en en lijdt, hopend en wachtend op verlossing. Een beeld dat tot de verbeelding spreekt. Een bevalling is een proces dat soms eindeloos lijkt te duren, soms heel kalm verloopt en dan ineens weer in alle heftigheid losbarst. Het is pijnlijk, maar tegelijkertijd hoopvol. Ik snap wel dat dit beeld in de Bijbel gebruikt wordt als metafoor. Net als zwanger zijn en bevallen is gelovig leven een combinatie van overgave en inspanning. Een bevalling is niet tegen te houden. Als de weeën inzetten en de vliezen breken neemt je lijf de regie over en moet je je daaraan overgeven. Tegelijkertijd is al je concentratie en focus nodig: ademhalen, kalm blijven of juist met alle kracht persen. Het is een combinatie van je laten begeleiden en eigen kracht. Een barende vrouw weet bijna altijd intuïtief wat ze moet doen, maar goed luisteren naar een ervaren begeleider die je door het proces heen praat, kan het verschil maken tussen een voorspoedige en een dramatische bevalling. Geen wonder dat de naar verlossing schreeuwende David God als vroedvrouw aanspreekt.  

Gelukkig zijn er psalmen die taal geven aan zulke diepmenselijke gevoelens

Lezen: Psalm 22:10,11

Dit beeld leert mij hóe God ons nabij is in deze tijd vol weeën en wachten. God ziet ons. Zoals een ervaren verloskundige een barende vrouw observeert en precies weet in welk stadium van het bevallingsproces ze zich bevindt. Hoewel het soms lijkt of een vroedvrouw weinig doet of een bevallende vrouw zo in haar ellende opgaat dat ze haar aanwezigheid niet opmerkt, is zij er, ziet wat nodig is. Ze reikt aan wat nodig is om een geboorte soepel te laten verlopen. Ze neemt de pijn niet weg, maar brengt wel kalmte en perspectief.  Wat er geboren gaat worden uit deze tijd vol weeën, weet ik nog niet. Maar ik weet wel dat God erbij is en het opvangt.