4 minuten

Mijn lief en ik zijn echte wandelaars. Tijdens de pandemie liepen we vaak dichtbij huis en dat zijn we blijven doen. Als docent biologie neem ik heel veel waar wat me bezorgd maakt. Vooral wandelingen in agrarische gebieden maakten me duidelijk dat de biodiversiteit ernstig gevaar loopt. Rondom Woudenberg zag ik een enorme verschraling aan soorten, ik hoorde nauwelijks vogels en ook in de sloten ontbrak het leven. Om ons heen groeide vooral mais en Engels raaigras. Uiteraard zonder ‘onkruid’. Modern boerenland. Heel wat ecosystemen balanceren op het randje van ineenstorting. Het haalt een groot deel van het wandelplezier eraf. 

Ik ken ook aardig wat jonge mensen die van de milieuproblemen depressieve gevoelens krijgen. Ik snap ze wel: hun perspectief wordt hen ontnomen. De woede van Greta Thunberg is terecht. Mij bereiken berichten van volken die nu al te gronde gaan door de verandering van het klimaat. Daar heb ik aandeel in door mijn manier van leven. 

Honderden miljoenen mensen ondervinden nu al de verwoestende gevolgen. In het Westen horen we, naast het veranderende weer, over “eco-angst”. Onze reacties kunnen uiteenlopen van ontkenning van individuele verantwoordelijkheid, wanhoop om enige invloed uit te oefenen, tot krampachtig en verdeeld activisme. 

Wat mij echt helpt, en jou ook hoop ik, is het vergezicht.

Lezen: Romeinen 8: 19-22

Ik moet hoe dan ook reageren. Ik kan niet wegkijken of niets doen. De vraag is wat een goede en effectieve houding en activiteit is. Mijn individuele reactie is van belang omdat die anderen beïnvloedt. Ik merk om me heen dat al die kleine (haalbare) keuzes door anderen worden opgepikt. Ik vermoei me niet door voortdurend over de impact in te zitten. Waar ik kan zal ik op een positieve manier mijn voetafdruk proberen te verkleinen. 

Wat mij echt helpt, en jou ook hoop ik, is het vergezicht. Ik hoef deze aarde en de mensheid niet te redden. Dat is in Christus’ handen. Hij belooft alles nieuw te maken, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Daar heeft geen enkele menselijke handeling een schaduwzijde. Vandaaruit probeer ik nu het goede te doen. En dat lukt nooit helemaal. God vraagt ook niet om perfectie. Wel of we op zijn doel gericht zijn. Het geeft ontspanning, maar het maakt niet vrijblijvend. Wat we doen, doen we vanuit de hoop op het Rijk dat Jezus Christus met zich meebrengt.