4 minuten

Het lijkt wel alsof de crises zich onverminderd opstapelen. Haalden we net een beetje adem na de coronacrisis, brak er in februari oorlog uit. Oorlog is niet meer iets van ver weg, maar raakt een land waar wij (Julia en Mark) allebei weleens zijn geweest. Na een paar weken was ook het oorlogsnieuws al niet meer “breaking”, en inmiddels is het bijna normaal geworden. Want er kwamen nieuwe crises op de stapel: de stikstofcrisis, daarna de energiecrisis, het personeelstekort, de depressiepandemie, de klimaatcrisis. Steeds weer een extra crisis. Het maakt me benauwd. 

Terwijl al deze crises zich het afgelopen jaar opstapelden, zongen we in de kerk regelmatig het lied ‘een toekomst vol van hoop’. Dat voelt als een groot contrast: de opsomming van ellende die maar doorgaat, en dan dit lied over hoop en verwachting ernaast. Het is bijna naïef, zingen tegen m’n gevoel in. Maar misschien is juist dat grote contrast belangrijk. Want als ik door alle nieuwsberichten scroll, dan voelt het als een vloedgolf die me overspoelt. Crises zijn grote dingen, waar ik geen controle over kan hebben, en waar ik geen invloed op heb. De vloedgolf van ellende maakt dat ik laat me leiden door angst. Ik zoek naar controle door steeds weer nieuwswebsites te vernieuwen, door via buitenlandse media meer nieuws te vergaren, door het idee te krijgen dat als ik alles maar weet, ik dan wel rust krijg. Daar is zelfs een vakterm voor: doomscrolling, blijven scrollen door de verdoemenis. Scrollen brengt geen rust.  

Scrollen brengt geen rust.

Lezen: Mattheüs 6: 24-34

En dan zingen we op zondag weer “Niemand anders, U alleen, leidt ons door dit leven heen.” En ik denk: wie heeft eigenlijk de controle, mijn angst of God? Ik ken de oplossing voor alle problemen die het nieuws de afgelopen tijd beheersen niet, maar ik heb wel een keuze over waar ik mij door laat leiden. Laat ik mezelf opslokken door de angst, door alle mogelijke rampen die nog meer te wachten staan? Of laat ik me leiden door God, die allang weet wat er gaat gebeuren? Jezus’ opdracht “maak je geen zorgen voor de dag van morgen” is niet naïef. Het is een uitnodiging om boven de crisisberg uit te kijken, en te zien dat God de toekomst in Zijn hand heeft. Ik klik de nieuwssites weg, zet “een toekomst vol van hoop” aan, en zing het vragend mee: “Leidt U mij door dit leven heen?” 

Beluister hier het lied waar Mark en Julia over schrijven: Een toekomst vol van hoop | Sela