HomeLeo Smelt
2 weken geleden
‘Als wij werken, dan werken wij en dan komt het lang niet altijd goed, maar als we bidden dan laten we God werken en dan zal God er Zelf voor zorgen dat het goed komt’
Lezen: Handelingen 4:31
Finale
Lezen: Mattheus 28:16-20
2 minutenZusterbond GZB wees onlangs weer op de vele nog steeds niet vervulde vacatures. Ons werd op het hart gedrukt: ‘GA, iedereen is geroepen…’ Een bekend Bijbelgedeelte wat hierbij past is Mattheüs 28:16-20. Als ex zendingspredikant kan ik het wel dromen. Abusievelijk staat er in de Herziene Statenvertaling cursief als kopje boven: De opdracht aan de discipelen. Het is ‘the great commandment’ die de zendingsbeweging in de vorige eeuw stempelt. Vooral jongeren meldden zich aan bij ‘de grote opdrachtschool’. Ze gehoorzaamden het ‘Gaat dan heen…’ Ze gaven vele zekerheden op. Werden daarom opgehemeld. Vaak zat er echter een luchtje van eigenbelang aan: ‘Laat zij maar gaan, als ik maar niet hoef.’
Moe van missie die moetTrouwens terecht wordt nu opgemerkt dat zendingswerk niet meer alleen in ‘Verweggistan’ moet gebeuren. Nederland is volop zendingsland geworden. Nu word ik eerlijk gezegd ook wel eens moe van missie die moet. Dan komt immers het accent te veel te liggen op onze gehoorzaamheid. Zending is niet allereerst onze zaak of een avontuurlijke hobby van enkelingen. Zending is Gods zaak. Hij is met zending begonnen, zet Zijn werk voort en volbrengt het. De solide basis van missie is de proclamatie van Jezus: ‘Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde’!
‘Ga dan heen’ moet eigenlijk niet als gebiedende wijs vertaald worden, maar als een deelwoord: ‘heengaande…’ Net als ‘hen dopend’ en ‘lerende hen onderhouden’ . Het enige hoofdwerkwoord in vers 19 is ‘onderwijs alle volken’. Tenslotte is er de grote belofte: ‘IK BEN MET U (=Immanuël) alle dagen…’. Zo omarmen de proclamatie en de belofte onze zendingsopdracht. Anders wordt het een te zware last. Mooi is dat Mattheüs in de finale van zijn evangelie weer teruggrijpt op het begin. Klonk in Mat. 1:23 al niet de Naam Immanuël? In Mat.2 komen de wijzen uit het oosten om de volken te vertegenwoordigen bij de geboren Koning der Joden. Nu in het slotakkoord komen ‘alle volken’ in beeld.
De welbewuste compositie van Mattheus valt op. Jezus gaat niet weg op het eind. Hij blijft. Present in Zijn lichaam, de gemeente van Christus: ‘waar twee of drie daar BEN IK in hun midden’ (Mat.18:20). Het hoort bij de gemeente dat zij in beweging komt: ‘heengaande’. Ze sluit zich niet op in een burcht of trekt zich niet terug op een eiland. Ze roest niet vast. De progressieve beweging naar de finale – de voleinding, het doeleinde namelijk het Koninkrijk van God- maakt haar vitaal. Ze put haar kracht uit haar gedoopt zijn in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dopen is diep en nodigt tot de navolging van Christus. Hij is het Hoofd van Zijn kerk en de Heer der wereld. Alleen wie in verwondering leeft van Zijn missie en passie is een goede zendeling. Meestal dichtbij, soms ook ver weg. – ds. Leo Smelt
Mattheus 28:16-20
16De elf leerlingen gingen naar Galilea, naar de berg die Jezus hun had genoemd, 17en toen ze Hem zagen wierpen ze zich in aanbidding voor Hem neer, al twijfelden sommigen. 18Jezus kwam dichterbij en zei tegen hen: ‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. 19Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, 20en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat Ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’