2 minuten

In de tijd na Pasen wordt in veel kerken stil gestaan bij Jezus als de Goede Herder. Dat heeft vast te maken met de ontmoeting die Petrus met Jezus had, toen Hij was opgestaan uit de dood. Jezus vroeg hem naar zijn liefde. Petrus, hou je van Mij? Ja, U weet toch alles, U weet dat ik U liefheb. Dat moest gezégd. Na drie keer ‘nee’ (toen Jezus gevangen genomen werd) volgt nu drie keer een ‘ja’ van Petrus. En dan krijgt Hij vervolgens de opdracht om herder te worden. En dat beeld van die herder, dat vind je in de hele Bijbel terug.

We kennen in Nederland weinig schaapherders, maar het beeld van Jezus met een lammetje in zijn armen – dat kennen veel mensen nog wel. Wat betekent het? Herder zijn? Het begint ermee dat God zelf een herder is, zoals dat indrukwekkend beschreven wordt in Psalm 23. Hij trekt met ons mee, Hij wijst de weg, Hij gaat ook mee door het dal van diepe duisternis. God laat je niet in de steek.  Nooit. En Hij neemt ons mee naar de grazige weiden van Zijn Koninkrijk. Dat is de route.

De kerk heeft de opdracht om ook te ‘herderen’ buiten de eigen gemeenschap

Lezen: Psalm 23

In Johannes 10 lezen we hoe de goede herder de roofdieren verjaagt en niet op de vlucht slaat. Wij zijn anders. Wij vluchten vaak weg voor leed en pijn, voor angst en gevaar. En toch- we worden uitgenodigd zorg te dragen voor elkaar en – als schapen onderling, óók herder te zijn. In de kerk hebben we dat ondergebracht bij ‘pastoraat’ (daar zit het woord pastor- herder in), maar het is natuurlijk allereerst iets voor ons allemaal. Daarbij gaat het om méér dan omzien naar elkaar (dat zeker ook), het gebeurt allemaal met het oog op de Herder met een hoofdletter. Hoe houden we samen het spoor achter Hem aan in alle levensomstandigheden? Dat is de herdervraag.

Ooit hoorde ik hoe een ouderling regelmatig aan één van de jongeren in zijn gemeente vroeg: ‘hoe is het tussen jou en de Heere?’ En de jongere op zijn beurt vroeg dat terug – en de twee spreken elkaar op die manier met enige regelmaat, zomaar, op straat. Hoe is het tussen jou en Jezus, tussen jou en God?. Pastoraat is denk ik niet je eindeloos verliezen in heel veel bezoeken en aandacht voor mensen – eenzaamheid is niet op te lossen, zelfs niet met dagelijks bezoek- maar met mensen in gesprek te raken over hoe God in hun leven aanwezig is. Soms lukt dat gesprek niet, er is geen ruimte. Dan kan er altijd nog gebeden worden, hardop of in stilte. We kunnen mensen niet ‘redden’ van uit hun eenzaamheid of lijden. We kunnen wel langszij komen en aandachtig luisteren en samen hopen en uitzien naar God, die ons voorgaat. Dat kan verzachten en vertroosten. Jezus spreekt tenslotte ook over ‘schapen die niet van deze stal’ zijn (Israel). Gods heil is voor de wereld, Zijn herderschap ook. De kerk heeft de opdracht om ook te ‘herderen’ buiten de eigen gemeenschap. Om mensen in te wijden in Gods heil – in een proces van zoeken, luisteren en ontdekken.