2 minuten

Op het moment dat ik dit schrijf is het volgens de kalender wel voorjaar, maar wat is het koud en nat!  We leven toe naar Hemelvaart en Pinksteren maar het brengt op dit moment niet de associatie met Pinksteren: ‘Stromen van zegen vallen als plasregens neer. Nu vallen drupp’len reeds neder, zend ons die stromen, o Heer…’ Nee, het is meer dat geplande vakantiedagen en bijvoorbeeld een vrij weekend in duigen vallen. In de nieuwsberichten is er ruimschoots aandacht voor de weersomstandigheden met alle gevolgen van dien: natte campings, filevorming op één van onze snelwegen vanwege het grote aantal bezoekers richting een woonboulevard (daar is het tenminste gratis! droog en warm binnen) en het verhoogde aantal museumbezoekers dezer dagen (ook droog, niet gratis). Blijkbaar lopen Nederlanders met de ziel onder de arm als er vrije dagen zijn en de weersomstandigheden niet zoals gepland. Kinderachtig?

Blijkbaar lopen Nederlanders met de ziel onder de arm als er vrije dagen zijn

Lezen: 3 Johannes 1:4

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik afgelopen dagen ook ‘even lekker weg ben.’ Heerlijk op een stilteplek in dit land. Nodig om tot rust te komen en mijn innerlijke rust te bewaren ten behoeve van de vele dingen die mij bezighouden. Eens kreeg ik tijdens zo’n periode bezoek van een drietal kinderen. Kinderen, échte kinderen. Kinderen die nog kind mogen zijn, zijn zo heel anders dan volwassenen, gelukkig. Terwijl anderzijds wij volwassenen moeten worden als kinderen. Dan pas zijn we geschikt voor het Koninkrijk van God, zegt Jezus. Laat ik een aantal kenmerken van kinderen noemen. Kinderen kunnen verwonderen. Niets is te groots of te ongelooflijk voor hen. Kinderen durven verwachten. Als ik later gróót ben… En kinderen durven ontvangen. Geef hen iets bijzonders of iets kleins, verras hen met het één of ander; ze zullen nooit zeggen: ‘dat had je nou niet moeten doen…’ Wat zouden gelovigen ontvankelijk zijn voor Gods zegeningen als zij zó kind durven zijn!

Toen ik met mijn driejarige vriendin hand in hand over het strand liep, viel mij nog iets op. Alles, maar dan ook werkelijk álles wat de ‘groten’ deden, deed zij na. Met je laarzen door laag water lopen, prachtig! Met je vinger in het zand schrijven, tuurlijk! Met je hak figuren op het strand maken, moeilijk maar mooi! Kinderen zijn echte navolgers. Maarten Luther zei het al: ‘niet de navolging maakt tot kinderen, maar het kindschap maakt tot navolgers.’

Ik denk dat je echt kind moet zijn om het leven te kunnen vieren.