2 minuten

Als je met de bus reist moet je om te beginnen op tijd bij de bushalte staan. Dat gaat me steeds beter lukken. Het zal wel door de ‘regenkou’ komen dat ik er wandelend al spijt van krijg dat ik niet naar de wc ben gegaan. Ik kijk in de buurt van de bushalte of er niet een groene plek is die nog wel wat water kan gebruiken. Maar helaas.

Bovendien is er een veel te grote kans dat gemeenteleden mij op heterdaad betrappen. Daar komt inmiddels de bus al aan. Ik heb alles goed voor elkaar met die OV kaart. Dat mag de pret dus niet drukken. Ik probeer mezelf af te leiden door te denken aan wat ik ’s morgens las. Maar een oude mannetjes kwaal blijft de kop opsteken. De druk blijft oplopen. Ik begin het er benauwd van te krijgen. Ik zal mijn bestemming niet op tijd bereiken. Hoe pak ik dit aan? Ik besluit de toevlucht te nemen tot de buschauffeur. ‘Ik heb een probleem. Ik moet hoog nodig plassen. Zou u ergens bij een beschuttend bosje even willen stoppen?’ Gelukkig toont hij begrip voor mijn hoge nood. Hij lijkt ook een ervaringsdeskundige. Hij laat mij dichtbij een beschutte plek uitstappen. En weer instappen. Wat voel ik me opgelucht!

Ik kan weer dankbaar mijmeren en mediteren. Ik neem me opnieuw stellig voor om dit soort penibele situaties te voorkomen. Liever leeg uit huis gaan en dan te laat bij de bushalte aankomen dan op tijd in de hobbelende bus gaan zitten met een te volle blaas. Ja, wat doe je bij hoge nood? Vreemd dat ik er niet aan dacht om ergens uit te stappen en dan op z’n vroegst na een uur met een volgende bus mijn weg te vervolgen. Aan een mogelijke bekeuring wilde ik ook niet denken. Mijn probleem met de chauffeur delen leek me de beste oplossing. Dankzij hem kwam ik Zwartebroek voorbij zonder Nattebroek.

Dankzij hem kwam ik Zwartebroek voorbij zonder Nattebroek

Lezen: Nahum 1:7-8

Hoge nood kan zich in verschillende vormen voordoen. Je hebt immers een lichaam en een ziel en heel wisselende omstandigheden. In ieder geval helpt mij het besef dat het geestelijk leven met God en het gewone dagelijkse leven alles met elkaar te maken hebben. Wie in een noodsituatie terechtkomt wordt er helemaal door in beslag genomen. Vindt geen concentratie om te bidden. Nood leert lang niet altijd bidden. Toch kan een toevallige hoge nood in het dagelijkse leven  je helpen de sprong te wagen naar christelijke woorden die op de een of andere manier in je rugzakje meegekomen zijn. Mij overkomt een link naar een oud lied van mijn moeder:  ‘Als g’ in nood gezeten, geen uitkomst ziet….,  groter dan de Helper is de nood toch niet (Joh.de Heer lied 7).

Heb jij een ander voorbeeld van zo’n gedachtesprong die gebeurt?