Dagelijkse wonderen

3 minuten

We vinden het op z’n tijd heerlijk om een natuurdocumentaire te kijken, zoals de series van de BBC Earth met David Attenborough. Het doet ons versteld staan van de complexiteit van de natuur, van de wereld, van ecosystemen. Vaak zijn het niet de majestueuze leeuwen of de enorme olifanten die ons stil laten worden van verbazing. Het is het vernuft, de wonderbaarlijke manier waarop kleine dingen in elkaar grijpen. Laat me een specifiek voorbeeld noemen:

In Myanmar leeft een kikkersoort die het aanvoelt wanneer er een olifantenkudde aankomt. De passerende olifanten veroorzaken kleine modderpoeltjes met hun pootafdrukken, en dat modderpoeltje zoekt deze kikker uit om zijn eieren in te leggen. In de droogteperiode ontstaat zo een uitzonderlijke oase met water, die bovendien vrij is van natuurlijke vijanden.

Fascinerend vind ik dit soort dingen. En ook irritant, want ik wil juist zo graag de wereld begrijpen. Het eenvoudiger maken dan het is. En als ik de wereld denk te begrijpen, dan wil ik Gods hand in die wereld ook begrijpen. Sterker nog, het liefst wil ik God zélf begrijpen. Waarom doet Hij dingen, waarom laat Hij dingen?

Vaak heb ik het nodig om even met beide benen op de grond te worden gezet. Eigenlijk heb ik geen flauw idee hoe de wereld kan bestaan zoals hij bestaat. Ja, ik weet misschien genoeg om mijn dagelijks leven niet een groot mysterie te laten zijn. Van sommige ‘dagelijkse wonderen’ zoals de boom voor ons huis die voor een prachtig rood bladtapijt zorgt, om volgend voorjaar weer opnieuw volop uit te lopen, snap ik wel een beetje hoe de theorie werkt. Maar écht begrijpen hoe het bestaat dat, om maar iets te noemen, een kikkersoort een olifant nodig heeft om te overleven, doe ik niet.

De ‘dagelijkse wonderen’ zijn me zo vertrouwd, dat ik soms vergeet om mij te verwonderen. En dus is het fijn om af en toe zo’n documentaire te kijken. Om even weer verwonderd te raken over de complexiteit van de schepping. Om even weer te weten dat God groter is dan mijn broekzak, zelfs groter dan de hele wereld, en zelfs groter dan mijn voorstellingsvermogen. Misschien is het ook juist wel goed om Hem niet altijd te willen begrijpen, maar me alleen maar even te verwonderen over Zijn schepping.