3 minuten

Hoe komt het dat zoveel mensen en ook zoveel werkers in het Koninkrijk van God vermoeid, gejaagd en soms ook bedrukt door het leven gaan? Hoe is dat te veranderen door in vrijheid en ontspannen je roeping en taak in het Koninkrijk van God te realiseren?   

Het kan helpen om het waarschuwingsbord bij psalm 127 serieus te nemen. Het is nutteloos om vroeg op te staan en laat naar bed te gaan en je handen kapot te werken, als je niet beseft dat God ervan geniet om rust te geven aan degenen van wie Hij houdt. De psalmist verheerlijkt niet het werk als zodanig, maar veroordeelt het ook niet. Hij zegt niet: ‘God heeft een groot werk voor je te doen, dus ga aan de slag!’ Hij zegt ook niet: ‘God heeft alles al gedaan, ga jij maar lekker vissen!’ Dus in die simpele oplossing moeten we het niet zoeken. Het uitgangspunt tot alle werk is dat God werkt. Door je te richten op Gods werk en je te verplaatsen in dat wat God aan het doen is, bevrijdt het christelijk discipelschap je van de dwangmatigheid van het werk. De verbeten en dwangmatige werkgewoonten die onze samenleving beloont en bewondert, worden door de psalmist beschouwd als tekenen van zwak geloof en aanmatigende trots. Alsof je er niet op zou kunnen vertrouwen dat God Zijn wil volbrengt, alsof wij het universum door onze inspanningen anders zouden kunnen inrichten. Het gaat erom dat je aandacht besteedt aan en in praktijk brengt wat God aan het doen is, in liefde en gerechtigheid, in hulp en genezing, in bevrijding en bemoediging. Dat vind ik zo’n bevrijdende levenshouding! 

Het uitgangspunt tot alle werk is dat God werkt.

Lezen: Psalm 127:2

Dat is ook wat Prediker bedoelt als hij spreekt over het brood uitwerpen op het water. Gewoon doen, ook al weet je niet wat het werk is dat God aan het doen is. Maar je weet wel dát Hij het doet. Het is, zoals Okke Jager ooit schreef, de humor van de boer dat hij na het zaaien rustig gaat slapen, omdat het gewas vanzelf wel groeien zal. De boer heeft geen angst; er is een stille kracht die doorwerkt.