3 minuten

Ik heb vluchtelingen uit Aleppo wegwijs gemaakt in onze woonplaats. We werden vrienden. Het zijn overtuigde orthodoxe moslims. Ze waren in Syrië welgesteld en moeten hier van onderop beginnen. ‘We zijn hier om onze kinderen een toekomst te geven.’ Persoonlijk heb ik geen enkele moeite om in te schikken en te delen van de rijkdom, vrijheid en vrede die ik hier heb.

Maar hoe doe ik dat politiek? De partij waarop ik stem is voor een ruimhartig asielbeleid. De coalitie waar ze deel van uitmaakt niet. En binnen de partij zijn er ook mensen die bang zijn. ‘Er zijn hier al veel moslims. Wat betekent dat voor de vrijheid van christenen?’ In islamitische landen worden christenen niet altijd goed behandeld. Een vriend van me, Tateos Michaelian, predikant in Teheran, werd door de geheime dienst vermoord. Omdat hij zijn geloof beleed, metterdaad.  

Waaraan houd je je zo krampachtig vast?

Lezen: Hebreeën 13: 1-6

Zijn vluchtelingen ‘schuldig’ aan gebrek aan woonruimte? Nemen ze onze banen over? Tasten ze onze gewoonten aan? Christenen zijn niet ongevoelig voor populisme. Angst is een slechte raadgever en wie veel heeft, heeft veel te verliezen. De meerderheid om ons heen heeft alleen nog oog voor het hier en nu. En ook daar zijn gelovigen niet ongevoelig voor. De eeuwigheid heeft aan waarde verloren. 

‘Want wie zijn leven wil behouden, zal het verliezen. Maar wie zijn leven vanwege Mij en voor Gods plan verliest, zal het behouden.’  

Wat voor ‘leven’ verlies je precies? Waaraan houd je je zo krampachtig vast? Welke waarde heeft dat? En welk ‘leven’ behoud je als het opgeeft vanwege Jezus en Gods plan? 

Dat kan naar mijn mening niet gaan over dit leven hier. Het moet ook gaan over het leven na mijn dood. Jezus nodigt me uit om over het graf heen te kijken. En de koers van mijn leven hier te laten beïnvloeden door Gods plan. Persoonlijk. En politiek. Bij dat laatste gaat het om publieke rechten en plichten. Daar raakt mijn mening die van anderen. Wat ik voorsta beïnvloedt het leven van anderen in veel opzichten. 

Heb ik gemakkelijk praten? Omdat ik niet in een flat met medelanders woon? Omdat mijn kinderen nooit zijn lastiggevallen door bontkraagjes? Omdat in mijn directe omgeving weinig andersgelovigen voorkomen? Niet op mijn werk, niet op de sportschool, nergens eigenlijk. Wanner verlies ik wat? Is mijn navolging niet wat goedkoop?  

Ik heb geen antwoord op de vragen die ik mezelf stel. Maar het kan zijn dat mijn intentie vruchten afwerpt. Te zijner tijd.