2 minuten

In deze tijd van 24/7 communicatie staat bij velen het brein altijd aan. Vaak ook in standje stress. Bij mensen die almaar druk zijn en denken dat zij daardoor productief zijn, staat hun brein juist voortdurend in de vluchtmodus. Helemaal niet zo productief. Leuk voorbeeld hiervan zijn deelnemers aan een onderzoek die ingewikkelde vraagstukken moesten behandelen. De groep die tien minuten mediteerde voordat zij het vraagstuk onder ogen kreeg kwam met veel meer ideeën en oplossingen dan de groep die meteen aan de slag was gegaan. Jachten en jagen lijkt dus helemaal niet zo goed en productief te zijn. 

Als reactie op het altijd druk, druk, druk in deze tijd kennen we een groot aanbod van stiltetrainingen, stiltedagen, kloosterweekenden, workshops en degelijke. Daar is op zichzelf niks mis mee, maar ik ben er ook van overtuigd dat vinden van rust en stilte, van aandachtig leven een vanzelfsprekend onderdeel van christelijke levenskunst zou moeten zijn. Levenskunst heeft te maken met de oefening in de reflectie op de vormgeving van je eigen leven.

God vinden door onszelf te vergeten.

Lezen: Efeze 5:15

Anders gezegd: met het verantwoord in beheer nemen van je eigen leven. Maar dan niet op de manier dat het alleen maar om jezelf draait. Christelijke levenskunst kent genade als startpunt. Ons bestaan is niet een door onszelf opgespoten eilandje van zingeving midden in een zee van zinloosheid. Nee, het gaat erom dat we openstaan voor en delen in een veel grotere zinvolheid. Namelijk Gods werkelijkheid. Werkelijke aandacht daarop is een geheim. Dan worden we juist uit onszelf getrokken door dat waarop onze aandacht is gericht en krijgen ‘gewone’ bezigheden iets bezielends.

God vinden in ons gewone dagelijkse bestaan kan niet alleen door Hem te zoeken, maar door onszelf te vergeten. Florence Nightingale schreef het zo prachtig: ‘Werk waarin je hart ligt, dat je met aandacht doet, is een betere weg naar spirituele verdieping dan alle geestelijke oefeningen bij elkaar. Want daarin blijven we uiteindelijk maar met onszelf bezig.’ En Thomas à Kempis zei het zo: ‘Laat jezelf los en je zult grote innerlijke vrede vinden. Die vrede is het kalme oog in de storm die ons leven kan zijn.’