3 minuten

Ik las over een decaan van een theologisch seminarie, een opleiding waar mensen getraind worden voor het predikantschap. Soms nodigt hij een van deze mensen uit voor een gesprek en dan zegt hij zoiets als: 

‘U bent hier nu al een paar maanden en ik heb de gelegenheid gehad u te observeren. U haalt hoge cijfers, u neemt de roeping voor de bediening kennelijk serieus, u werkt hard en hebt uzelf duidelijke doelen gesteld, maar… ik bespeur geen enkele vreugde. U schijnt niet veel plezier te hebben in wat u doet. Ik vraag me af of u uw roeping voor deze bediening niet eens in heroverweging zou moeten nemen.

Want als een predikant geen voeding met de vreugde heeft, zal het moeilijk zijn om op overtuigende wijze te onderwijzen en te prediken dat het nieuws goed is. Als u in uw gedrag en gebaren en manier van spreken geen vreugde overbrengt, dan zult u geen authentieke getuige van Jezus Christus zijn. Het behagen in wat God doet, is van wezenlijk belang voor ons werk.’ 

Als navolging niet door die vreugde gekenmerkt is, wordt het een koud heilig moeten.

Lezen: Psalm 97:7

De eerste vraag in de verkorte Catechismus van Westminster luidt: ‘Wat is het hoogste doel van de mens?’ Wat is het einddoel? Wat is het allerbelangrijkste van ons bestaan? 

Waar gaan we naar toe en wat zullen we doen wanneer we daar eenmaal aangekomen zijn? Het antwoord is: ‘God verheerlijken en zich voor altijd in Hem verlustigen.’ Verheerlijken, verlustigen. Genieten. Dat zijn niet de enige aspecten van het christelijk discipelschap. Maar het is wel dat wat al het andere overstijgt. De hoofdzaak is niet werken voor de Heer, het is niet verantwoordelijkheid dragen voor de zaak van de Heer in de gemeenschap, het is niet de naleving van de Tien Geboden en wat al niet meer. 

‘Het hoogste doel van de mens is God te verheerlijken en zich voor altijd in Hem te verlustigen.’ Als navolging niet door die vreugde gekenmerkt is, wordt het een koud heilig moeten waarin we alleen maar zullen falen. Het kan niet uitblijven dat navolgers van Jezus bezielde mensen zijn, die verlangen naar een ommekeer, naar heil, verlossing en genezing van alle gebrokenheid. Ons hele leven is een oefening in verlangen, zei Augustinus.