3 minuten

Vorige week waren we met ons gezin in een grote binnenspeeltuin. Zo’n doolhof van tunnels, loopbruggen en in het midden een doel: de grote ballenbak. Eigenlijk is onze peuter nog net te klein om te klimmen, maar de ballenbak vond hij razend interessant. Dus moest papa mee de tunnels door om hem naar de ballenbak te brengen. Klimmen, klauteren, hoofd stoten, vallen en opstaan. Steeds hoger en verder. Vanaf de kant keek ik toe: gaat dit wel goed? De peuter vond het fantastisch. Samen met papa klimmen, dat was haast nog leuker dan de ballenbak zelf. 

Ik moet daaraan denken als ik Hebreeën 12 lees. Er klinkt een oproep: “Houd het doel in het oog. Focus op Jezus!”.  

Geloven is soms als een tocht naar een ballenbak. Als christenen hebben we een doel voor ogen: vaak noemen we dat “de hemel”. We klimmen en klauteren ons een weg door het leven. “Nu is de wereld slecht, maar in de toekomst komt het goed. Nu is er oorlog, nog even afwachten en dan wordt het beter.” 

We klimmen en klauteren ons een weg door het leven. “Nu is de wereld slecht, maar in de toekomst komt het goed.

Lezen: Hebr. 12:1-2

Terwijl ik wat zit te mijmeren hoor ik de vreugdekreten van mijn zoontje. En ik bedenk me: eigenlijk klopt de vergelijking niet. Ten eerste is ons doel niet “de hemel”, maar Gods nieuwe wereld. En bovendien, die wereld ligt niet alleen maar in de toekomst: de tocht er naartoe doet net zo goed mee. Onze relatie met Jezus vindt ook nu al plaats, mét vallen en opstaan. Het klimmen en klauteren door het leven hoort net zo goed bij mijn relatie met God. Dat blijkt ook, in de lijdenstijd. Jezus ging zelf een weg met een doel. Zijn weg zelf deed net zo goed mee. Hij moest door het lijden gaan, voor Hij Zijn troon kon innemen.  

Soms kan ik nog wel wat meer leren van mijn zoontje. Ondanks dat zijn doel de ballenbak is, slokt dat hem niet zo op dat hij zich niet meer bewust is van de tocht er naartoe. Hij begrijpt dat het allerbelangrijkste is dat zijn papa bij hem is. En in het groot geldt dat ook voor ons: ondanks dat onze tocht hier op aarde soms best moeilijk is: Jezus is erbij. Hij loopt met ons mee, en Hij vertelt ons dat als we ons maar op Hem blijven richten en naar Hem blijven luisteren, dat einddoel vanzelf wel in zicht komt. We weten niet zoveel concreets over de hemel en Gods nieuwe wereld. En dat hoeft ook niet, want we weten het belangrijkste wel: het is de plek waar we bij Jezus mogen zijn.