3 minuten

Voor wie kan ik de wind onder zijn of haar vleugels zijn. Wat een mooie uitspraak. Ik interviewde ooit een bekende vrouwelijke cardioloog en vroeg naar haar levensmotto. Nou die kwam meteen: de wind onder de vleugels. Ik heb vaak aan deze uitspraak teruggedacht. Als ik zelf in een situatie kwam dat ik een andere een beetje wind kon geven, maar ook als ik zag hoe andere mensen, zonder de uitspraak te kennen, hem al wel in praktijk brachten. 

We mogen wind geven, en soms mogen we ook wind ontvangen, want iedereen heeft wel met enige regelmaat een beetje wind nodig. Zelfs de apostel Paulus. Hij ook? De apostel der heidenen, die gevangenissen, stokslagen, stenigingen en schipbreuken ervoor over had om het Evangelie te verkondigen? Zelfs Paulus. 

Voor wie kan ik de wind onder zijn of haar vleugels zijn.

lezen: 1 Tessalonicenzen 3: 7,8

Hij zit in Athene en maakt zich zorgen over de situatie van de gemeente in Tessalonica. Want zullen ze stand houden te midden van bedreiging en verleiding? Daarom stuurt hij zijn maatje Timotheus om poolshoogte te nemen en deze komt terug met een verblijdend rapport. Jazeker, het gaat daar goed. Ze zijn vol van liefde en geloof. 

En dan haalt Paulus opgelucht adem.  Wat fijn dat ze in Tessalonica stand houden. Maar hij zegt nog wel wat meer. Hij zit er namelijk een beetje doorheen, en  door het bericht van Timotheus wordt zijn geloof weer gesterkt. Hij zegt zelfs dat hij door dat rapport weer opleeft. Ik vind dat nogal wat. Het kan dus zijn dat een groot geestelijk leidsman zelf een beetje in de put zit. Dat hij dus niet altijd op de toppen van zijn geloof leeft. En het kan dus ook zo zijn dat hij door het geloof van anderen zelf weer bemoedigd wordt.  

Deze simpele teksten in deze brief die er eigenlijk een beetje verscholen staan, hebben een indringende boodschap. In de eerste plaats ben ik dus niet de enige die soms moeite heeft met het geloof, die dus af en toe geestelijk best een beetje geestelijk aangeslagen is. Maar in de tweede plaats mag ik dus bewust en onbewust anderen weer bemoedigen op de weg van het geloof. Want zouden de gelovigen in Tessalonica het besef hebben gehad dat ze door hun geloof Paulus bemoedigden? Ik denk het niet. Ze hadden wellicht geen idee. En dan. Ja dan blijkt zo’n bericht over hun geloof Paulus weer geestelijk op de been te brengen. 

Ja, zo gaat dat. Althans, zo moet het gaan. Gelovigen die een wereldwijde gemeenschap vormen, en af en toe elkaar een beetje geestelijke wind onze de vleugels geven. Mooi hoor, dat rapport uit Tessalonica.