4 minuten

Ik luister graag naar luisterboeken via een bekende luisterboeken-app. Toen ik vorige week weer eens door de app scrolde om te kijken wat een leuk boek kon zijn, viel mijn oog op de categorie ‘spiritualiteit’. Dat klonk interessant. Welke inspirerende boeken zouden ertussen staan? Het resultaat was ontnuchterend. De categorie stond vol met titels als: ‘Niet morgen, maar NU’, ‘Je kunt je leven helen’ en ‘Stoomcursus van jezelf houden’. Felgekleurde omslagen, chocoladeletters en uitroeptekens. Het lijkt wel of er voor elk probleem dat je maar bedenken kan, wel een boek bestaat. Neem het heft in eigen handen en zorg er zelf maar voor dat je gelukkig wordt. Ik word al moe voordat ik eraan begin. 

Deze boeken laten zien dat we het leven graag zelf onder controle houden. Corona bracht daar her en der wat barstjes in, want mensen kwamen er in de crisis achter dat het ook mogelijk dat je de controle op het leven verliest. Dat het leven kwetsbaar is, en omstandigheden niet altijd te sturen zijn. Maar nu de coronacrisis niet langer het nieuws beheerst, lijkt ook de aandacht voor onze kwetsbaarheid razendsnel verdwenen.  

Terwijl ik nog even verder scrolde in de app – tussen de titels ‘Denk je sterk’ en ‘De kracht van rust’ – kwam ik ineens ‘de Bijbel’ tegen. Ik schrok er haast een beetje van. Het voelde bijna oneerbiedig. Wat doet de Bijbel hier nou, tussen al die boeken waarbij het ging om het ‘ik’ groter en beter maken?  

Neem het heft in eigen handen en zorg er zelf maar voor dat je gelukkig wordt.

Lezen: Psalm 139:5

Het zette me aan het denken. Waarom voelt het alsof de Bijbel hier niet hoort? Ik denk omdat ‘jezelf’ in al die andere boeken centraal staat. Hoe je jezelf groot maakt, hoe je van jezelf moet houden, hoe je je leven perfect maakt. Het gaat over beter, groter en vooral het zélf moeten doen. Bij God gaat het om iets anders. De standaarden zijn omgekeerd. Ik hoef mijzelf niet groter te maken dan ik ben, want God is wel groot genoeg voor ons allebei. Ik hoef niet sterk genoeg te zijn om mijzelf te redden, want Gods redding in Jezus Christus is veel groter dan mijn falen. 

Psalm 139 is een lied over hoe God ons door en door kent. En dat maakt kwetsbaar, want er is niets dat God niet weet. Er is ook niets wat je alleen kan doen, want God is er altijd bij. Al die boeken zijn hierbij overbodig: ik hoef niet groter en sterker te worden, want de hand van de Grootste en de Sterkste houdt mij altijd vast, en dat is beter dan wat ik zelf ooit zou kunnen bereiken.