4 minuten

Naast me in de grote oude kerk zat een meisje van vier. Ze was onrustig, praatte nét te hard, liet haar pen vallen in de houten bank, draaide achterstevoren, riep ‘blablabla’ door het zingen van de psalmen. Tijdens het bidden slaakte ze een diepe, hoorbare zucht. In haar verveling zocht ze overduidelijk afleiding en aandacht, en ze vond het nog ook. 

Bij het kindermoment mochten de kinderen naar voren komen. De juf vertelde over hoe God in de Bijbel dingen vaak omdraait: Hij kiest niet voor de grootste en de sterkte, maar voor de jongste zoon om koning te worden. Hij kiest niet voor de grote en sterke soldaat, maar voor de kleine en onervaren herdersjongen. God keert alles om, en zet de wereld op zijn kop. Het gaat altijd anders dan je verwacht. 

Tijdens het kindermoment liep er een vader de bank uit. Hij had zijn dochter op zijn arm, ze was een jaar of één. Terwijl de juf kletste met de kinderen, liep de vader langs de zijkant rond. Hij wees zijn kleine dochter naar de ramen, en zij keek haar ogen uit. Haar vinger wees in de lucht, volgde de zijne. Het raakte me. Er is voor iedereen wat, in Gods huis. Zelfs voor de kleinsten. Júist voor de kleinsten. 

Tijdens het bidden slaakte ze een diepe, hoorbare zucht.

Lezen: 1 Korinthe 1:27

Terwijl ik stil in de bank zat, dacht ik aan die woorden van Jezus. Wie mij wil volgen, moet worden als een kind. God keert alles om. Hij wil me niet temmen, stil en netjes op mijn stoel krijgen. Het gaat hem niet om mijn grootheid en kracht, maar om mijn onrust en onwetendheid. Niet om hoe goed ik stil kan zitten, maar om mijn ongeduld. Zelfs in mijn verstoorde contact met God, mijn zoektocht naar afleiding en mijn neiging de andere kant op te draaien, ben ik welkom. Niks, schone schijn. Zijn als een kind. Ik hoef niet op mijn tenen te gaan staan, om zijn niveau bij te benen. Hij hurkt, kijkt me aan, zoekt míjn level op. En vanaf daar helpt hij me verder.  

Ik moet het keer op keer leren. Misschien is dáárom wel zo belangrijk dat er kinderen (een deel van de dienst) in de kerk zijn. Niet zodat zij leren groot te worden, maar zodat ik leer klein te zijn. Klein, en toch groot genoeg voor God.