3 minuten

Overal bij ons in huis staan nog niet in gebruik genomen meubelstukken. Je struikelt over een lege kinderstoel, een opgevouwen box in een hoekje, een ongebruikte kinderwagen in de gang. Naast mijn bed staat een wieg, opgemaakt en wel. De babykamer is gevuld met ledikant en commode, kleertjes, doeken, postertjes en eerste schoentjes en alles wat een klein kindje maar nodig heeft en wensen wil. Ze wijzen op een nog niet aangebroken werkelijkheid: de komst van onze dochter. Alle dingen staan gereed. Nu de geboorte nog.  

Het is vreemd, om zo door het huis te lopen. Je vertrouwde plek, gevuld met spullen die een nog onbekende bestemming hebben. Het is onwerkelijk, dat al die meubels straks in gebruik zullen zijn. Dat onze ongeboren dochter zich leert omrollen in die box, dat ze haar eerste stappen zet in die schoentjes. Ons leven, nu nog ‘gewoon’ met z’n tweeën, gaat drastisch veranderen als gezinslid drie zich aandient. En hoewel alles er klaar voor is, weet niemand hoe zal gaan en hoe die werkelijkheid er echt uit gaat zien.  

Als je het eenmaal leert zien, struikel je er haast over.

Lezen: Jesaja 43:19

De laatste dagen denk ik bij het zien van al die stille getuigen om me heen regelmatig aan de komst van het koninkrijk van God. Ook dat voelt onwerkelijk: we hebben er mooie dromen over, we zien uit naar een nieuwe werkelijkheid, en toch weet niemand hoe het echt gaat zijn. Intussen bereiden we ons erop voor en richten we ons leven zo in dat we klaar zijn voor de komst van Jezus. Overal om ons heen zijn stille, verwachtingsvolle getuigen te vinden van de nieuwe werkelijkheid die God schept. Mensen, die op een genadige manier een nieuwe levensbestemming vinden. Als je het eenmaal leert zien, struikel je er haast over. Verhalen van ommekeer, herstel, vernieuwing. Temidden van al het oude, versleten, kapotte en gebrokene zijn het onmiskenbare getuigen van een nieuwe tijd.  

Het is vreemd, om op zo’n manier in het leven te staan. Soms vraag je je af: ben ik nou gek? Is het wel echt? De ene dag lijkt het nog eeuwen te duren, en op een ander moment lijkt het al bijna zo ver te zijn. Je weet niet waar je je op voorbereid, en toch kijk je uit naar het moment dat het zover is. Het lijkt wel een zwangerschap. Een nieuwe tijd: het gaat gebeuren. Ik heb er zin in.  

Terwijl ik de babywasjes ophang en het ledikantje opmaak, komt ineens dat liedje van Elly en Rikkert in me op.   

Ik zit op het puntje van mijn stoel, het is zo spannend 

En ik ga op m’n tenen staan, ik ben verlangend 

Naar die ene grote dag, dat ik Hem ontmoeten mag 

O o o het is zo spannend 

Een hele nieuwe hemel 

Een hele nieuwe tijd 

Een hele nieuwe aarde 

Vol gerechtigheid