4 minuten

Koesteren wat je vertrouwd is, kun je zomaar vergeten. Dat geldt voor de gewone dingen in het leven, maar ook voor de kostbare.

Toen je net verliefd was, dacht je aan niets of niemand anders dan aan haar, aan hem. Maar nu je haar of hem langer kent en de relatie een gegeven is, sta je er niet continu meer bij stil hoe bijzonder die ander is. Je kunt er niet eens de vinger op leggen wanneer dat onaandachtige zich begon voor te doen. Vooral achteraf merk je het. Na een knallende ruzie, omdat er natuurlijk wel ‘dingetjes’ zijn die je negatieve aandacht vragen. Of als je merkt dat je stiekem toch wel veel aandacht hebt voor een ander. Of als je werk en andere dingen je opslokken. Hoe is dit zo gekomen? Het begon mooi, maar het werd een sleur. Het ziet er misschien van buiten niet eens zo gek uit. Keurig gezinnetje, net stel, maar…

In Efeze was het zo gegaan in de relatie tussen God en de gemeente. Toen de mensen daar net tot geloof waren gekomen, waren ze zo vol vuur dat ze heel hun oude bestaan opgaven. Alleen God, alleen Jezus. Allerlei dure boeken met toverspreuken – waar ze eerst helemaal op vertrouwden – hadden ze in het vuur gegooid (Hand 19:19). Zo vol passie was hun geloof.

De gemeente in Efeze is nu al wat langer onderweg. Hoe het inhoudelijk zit met God en geloof weten ze prima. Zonder mankeren kunnen ze aangeven wat wel en wat niet orthodox is. Toch hapert er iets. Het is moeilijk aan te geven wat het precies is. Alleen als je achterom kijkt, en je herinnert je hoe het was, zie je een verschil. Het is koeler geworden. Koel tussen God en de gemeente. Koeler ook binnen de gemeente. Verveeldheid is het misschien wel, waardoor ook de weg openligt naar afleiding; voor je het weet beland je in de invloedssfeer van andere goden.

Herinner je de eerste liefde. Hoe rijk was dat! Daarnaar terug, voordat het te laat is.

Lezen: Openbaring 2:5

Hoe is dat eigenlijk met jou? Misschien heb je een fase gehad dat alles in het licht stond van God en geloof. Die intense tijd veranderde in een kalmere gang. Eerst nog steeds goed, misschien wel dieper en doorleefder. Maar op een dag bleek dat God gewoon was geworden voor je. Aandacht voor God om God zelf bleek verdampt te zijn. Er veranderde eigenlijk niet eens zoveel toen je Hem geen echte aandacht schonk. Je gelooft de dingen, en weet nog steeds hoe het zit. Op een kring kun je je woordje wel doen. Maar ondertussen is je hart heel ergens anders. En soms denk je: geloof ik eigenlijk wel? En als ik stop met naar de kerk gaan en alles wat daarbij hoort – wat mis ik daar eigenlijk aan?

‘Bedenkt van welke hoogte je bent gevallen’, schrijft Johannes (Openb 2:5). Herinner je de eerste liefde. Hoe rijk was dat! Daarnaar terug, voordat het te laat is: ‘Bekeer je en doe weer als vroeger.’ Koester wat kostbaar is. Of, zoals een populair Zweeds warenhuis zegt: ‘Aandacht maakt alles mooier’.