4 minuten

Een vermaarde rabbijn zat in een trein. Drie ondernemende jongens wilden hem wel eens testen, dus begonnen ze een beetje de gek met hem te steken – samen lijk je sterk te staan tenslotte. De ene zei: ‘Goedemorgen, vader Abraham! De ander: ‘Goede morgen, vader Isaak!’ En de derde: ‘Goede morgen, vader Jakob!’ Tot hun verbazing antwoordde de rabbijn: ‘Ik ben geen van drieën. Ik ben Saul, de zoon van Kis, die al drie dagen zoekt naar de ezels die weggelopen waren en ik ben blij dat ik ze eindelijk gevonden heb!’ 

De jongens kregen duidelijk een koekje van eigen deeg. Het kan natuurlijk heel leuk zijn om op een gevatte manier elkaar van repliek te dienen en humor heerlijk de ruimte te geven. Maar als de communicatie en de conversatie op dat niveau blijft steken, zou het weleens een vorm van zelfbescherming kunnen zijn en bereik je niet het hart van elkaar. 

In persoonlijke gesprekken die gevoerd worden, is er niet altijd sprake van spreken, maar soms veel meer van luisteren. Tijdens stiltes kan heel veel gezegd worden, ook zonder woorden. Stilte stelt in staat om te luisteren en het hart te bereiken.  

Tijdens stiltes kan heel veel gezegd worden, ook zonder woorden.

Lezen: Psalm 62: 2-3

Nu leven we in een tijd dat heel veel mensen bang zijn geworden voor de stilte. Wat wordt er vaak en naar het soms lijkt overal ongelooflijk veel geluid geproduceerd of nadrukkelijk opgezocht! Guillaume van der Graft zei destijds al dat ‘steeds meer mensen denken dat de stilte een gat in het geluid is en ze vullen dat gat haastig op.’ Ik denk echter dat stilte een absolute voorwaarde is om de stem van God en van de medemensen die Hij op onze weg plaatst te kunnen verstaan. Zonder stilte zijn wij niet in staat om te luisteren. Onze grote Tegenstander weet dat maar al te goed en daarom grossiert hij in deze tijd er lustig op los in lawaai, haast en menigte. Te veel mensen stappen in die valkuil en laten zich daardoor meeslepen. 

Pas in de stilte kan je vrijkomen van de waan van de dag en kan je luisteren, waardoor je jezelf niet centraal stelt. Pas in de stilte kan je onderzoeken welke gedachten God koestert.