4 minuten

Toen ik kind was, was ik vaak jaloers. Op meisjes die paard mochten rijden, op jongens die op voetbal zaten. Vriendinnetjes kregen cadeautjes die ik ook wel zou willen hebben en ik wilde net zo populair zijn als dat ene klasgenootje.

Toch werd jaloezie pas echt ingewikkeld toen ik ouder werd. De focus verschoof van iets hebben, naar iets bereiken. Ik kon jaloers zijn op iemand die even oud was als ik en mocht schrijven voor een belangrijke krant. Of op anderen die al een salaris hadden waarmee ze dat prachtige huis konden kopen. En waar ik eerst nog mijn ouders de schuld kon geven van iets dat ik niet had, moest ik nu naar mezelf kijken en me afvragen waarom ik deze gevoelens over anderen had.

Jaloezie is niemand vreemd. Waarschijnlijk herkennen velen hier iets van. Jaloezie kan je soms zomaar overvallen: waarom zij wel en ik niet? Het is een emotie die moeilijk te ontkennen valt, want vaak voel je het in je lijf. Je onderbuik wil je iets duidelijk maken.

Net als veel andere klassieke zonden heeft het ook bij jaloezie zin om eens dieper in dat gevoel te duiken. Laten we het eens serieus nemen, er nieuwsgierig naar worden. Wat wil het je vertellen? Heeft het iets met die ander te maken, of vooral met jouzelf?

Voor mij persoonlijk kan een jaloers gevoel een signaal zijn dat ergens diep van binnen een verlangen leeft waar ik niet naar geluisterd heb. Ben ik jaloers op iets wat ik ook wel zou willen doen, en zo ja, wat houdt mij tegen? Het is goed om zo’n verlangen te onderzoeken. Misschien wil je iets doen met dat gevoel en misschien ook wel helemaal niet.

Het kan echter ook zijn dat jaloezie voortkomt uit een verkeerde focus in je leven. Misschien zit je wel in een eindeloze cirkel waarin je alleen ziet wat je níet hebt. Dat negatieve gevoel uit zich in afgunstige gedachten over anderen. Wie zo leeft, loopt gevaar steeds verder weg te lopen van het leven in dankbaarheid en liefde.

Het grote lied van de liefde in 1 Korinthe 13 zegt het duidelijk: wie liefheeft, houdt geen ruimte over voor jaloezie. Het is een kunst om je uit dat negatieve patroon van jaloezie te worstelen en steeds weer terug te komen bij Gods overvloedige liefde. Zo kom je steeds dichter bij het hart van God: liefde.