4 minuten

Laat ik het meteen maar eerlijk bekennen: soms heb ik niet zoveel zin om naar de kerk te gaan. Wel als ik mag voorgaan in een dienst, dan vind ik het heerlijk om naar een gemeente te rijden en iets over de genade van God te vertellen. Maar als gewone kerkganger vaak wat minder. Ooit zei een bevriende dominee tegen me: “Ik zou het niet kunnen, iedere zondag twee keer zo’n preek te moeten aanhoren”.  

Waarom zou je? Waarom ga je naar de kerk? Het is een vraag die in coronatijd en vooral daarna natuurlijk actueel geworden is. Wat misten we toen we niet gingen? Heeft de livestream de rol van de kerkdienst overgenomen? Of is zelfs voor een aantal mensen die hele kerkgang tot een einde gekomen? Ik herken deze vragen, maar ik denk dat ze op de verkeerde plek beginnen. Het gaat zo snel om wat ik er aan heb. Wat heb ik aan de kerkgang, wat heb ik aan de preek, wat heb ik aan de gemeenschap? 

Psalm 146 begint ergens anders. Het is een van de vijf psalmen aan het einde van het psalmboek die beginnen en eindigen met het uitbundige “Halleluja!”. Ze willen als het ware zeggen: bij alles wat er in de eerste 145 psalmen allemaal is gezegd, over God en over de mens, blijft uiteindelijk alleen maar de lofzang over. En daar begint psalm 146 dan ook mee. Midden in de psalm staan nog wel wat wijze raadgevingen, maar de psalm eindigt weer met “Halleluja!’. Halleluja als begin en het einde van ons leven.  

soms heb ik niet zoveel zin om naar de kerk te gaan.

Lezen: Psalm 146:1-2

Ik vind dat een les voor mezelf en ook dus voor anderen. In het christelijk geloof gaat het om kostbare zaken. Genade, verzoening, vergeving, leven zoals God van ons vraagt, volharding en nog veel meer. Het gaat om God, en het gaat ook om mij en het gaat om de relatie tussen God en mij. Maar ten diepste gaat het om de lofzang. Om het Halleluja, om God te eren. De Heer wil ik loven, zolang ik leef, mijn God bezingen zolang ik besta. 

Kijk, en daarom ga ik naar de kerk, ook als ik zin moet maken. Want ik ga niet om mijn eigen belang. Ik ga niet omdat ik zin heb. Ik ga om de lofzang aan te heffen, ook op dagen dat ik er niets bij voel. En dan zeg ik tegen mezelf: Loof de Heer, mijn ziel.