Verstrikt raken in alles wat aandacht opeist.
Als je het eenmaal leert zien, struikel je er haast over.
Zo snel kan blijdschap in bitterheid veranderen.
Wat is het leven teer en broos en soms simpelweg oneerlijk.
Waaraan houd je je zo krampachtig vast?
Kan dat eigenlijk wel, op commando liefhebben?
Heb ik het gevoel dat ik een bepaald recht heb om geïrriteerd, of zelfs boos…
God bewaart je op een veel dieper niveau.